‘Daar krijg je toch geen ruzie om?!?’ Dat wordt zo vaak gezegd, als mensen horen over conflicten op het werk. Maar vaak ligt er een heel verhaal onder. Zo was er ooit ruzie bij een afdeling. De nieuwe manager was jarig en trakteerde op gevulde koeken. Een team van medewerkers werd razend. Ze voelden zich niet serieus genomen. Ze klaagden bij de OR.

Belachelijk?

Voor dit team, dat al jaren te lijden had onder interimmanagers of falende leidinggevenden, waren de gevulde koeken van de markt het zoveelste blijk van niet gewaardeerd worden. Zelf trakteerden ze altijd op vlaai of zelfgebakken taart, de kosten en de moeite waren hun manier om tegen elkaar te zeggen: ‘Ik vind mijn collega’s belangrijk, ik doe veel moeite voor jullie.’

De nieuwe manager kon dit niet weten. Hij trakteerde de hele afdeling van meer dan 100 man op de manier zoals hij bij zijn vorige werkgever gewend was: grote koeken bij de koffie.

Hij hoorde het gemor van de afdeling, liet het er niet bij zitten en ging in gesprek met het boze team. Hij luisterde naar de frustraties van het team over de jarenlange verwaarlozing, het achterstallig onderhoud, het gebrek aan opleiding en coaching. Hij nam hun klachten serieus en samen stippelden ze uit hoe ze een en ander zouden aanpakken.
Hij legde ook uit dat hij niet alleen hun team, maar de hele afdeling trakteerde als hij jarig was. En dat voor hem trakteren een manier was om te vertellen dat alle medewerkers erbij horen.

Traktaties, hoe feestelijk ook, kunnen heel gevoelig liggen. Bijvoorbeeld:

– De slanke den van het directiesecretariaat, die alles kan eten en nooit een gram aankomt, is in mei jarig. Haar collega’s zijn dan allemaal straf aan het lijnen, want ze willen op vakantie in bikini kunnen liggen. Zij komt aanzetten met slagroomtaart en is verontwaardigd als niemand mee wil eten. Ze mogen toch wel een keertje zondigen?
– Een van de teamleden heeft suikerziekte. Maar één van de collega’s houdt er rekening mee en koopt voor hem suikerloos gebak. Ondanks hun beloften, vergeten de anderen dat steeds, zodat hij op de meeste verjaardagen mistroostig toekijkt of weggaat. Hij houdt zo van lekker eten en van gebak.
– Een van de teamleden mag vanuit geloofsovertuigingen geen dierlijke producten eten. Fruit is wel toegestaan. De andere teamleden willen geen moeite doen voor iemand die uit geloofsovertuiging geen gebak eet. Zij viert de verjaardagen niet meer mee.
– Een Jehovagetuige viert geen verjaardagen. Het hele team keurt het af, dat zij niet mee doet. De secretaresses leggen steeds een gebakje op haar bureau en zijn boos, dat zij daar boos om.

Een traktatie is vaak niet alleen maar iets lekkers, maar een teken van respect en rekening houden.