We staan bij McDonalds, net op het moment dat de verkopers terugkomen van eten. Een meisje zegt tegen de jongen naast haar: ‘Floris, ben je er?’ En Floris zegt instemmend: ‘Ja, hoor, ik ben er.’ Haast een Fokke en Sukke cartoon in het hier-en-nu. Maar als ik in de lach schiet, kijken ze me beiden verbaasd aan. In hun beleving hebben ze een werkafspraak uitgewisseld, waarom heb ik dan zo’n lol?

Als conflictkundige kom ik voortdurend in situaties, waarbij mensen niet door hebben wat ze zeggen. Of een gesprek van anderen horen en aannemen dat ze begrijpen waar het over gaat. Sterker nog, ze nemen van elkaar aan, dat ze precies weten waar ze het over hebben. En dus praten ze zo scherp langs elkaar heen, dat het lijkt alsof ze het met elkaar eens zijn. Als dan blijkt dat het toch anders ligt, zijn de rapen gaar. De ander is ineens niet eerlijk, onbetrouwbaar, komt zijn afspraken niet na en nog meer van dat fraais.

Eigenlijk gaat het om onuitgesproken verwachtingen waaraan niet wordt voldaan. Maar hoe kan iemand nou weten wat je verwacht, als je dat niet uitspreekt? Hoe goed je iemand ook kent, hoe vaak je elkaars zinnen feilloos kunt aanvullen, er is altijd de mogelijkheid dat het niet klopt. Even checken helpt!

Deze maand verschijnt de herdruk van Spelen met Conflicten, het spel om je conflictvaardigheid te verbeteren. We geven ook workshops over hoe je anders of beter met lastige situaties en mensen kunt omgaan. Mail even voor meer informatie.